Η πρόσφατη απόφαση ελληνικού δικαστηρίου που διατάσσει την απόσυρση του μυθιστορήματος της συγγραφέως και μέλους της Εταιρείας Συγγραφέων Έρσης Σωτηροπούλου είναι, αυτονοήτως, καταδικαστέα και προκλητική. Αυτό που δεν είναι προφανές είναι η αντίληψη που υποβόσκει σ’ αυτήν την απόφαση, μια αντίληψη ηθικοπλαστικής υφής, που παραπέμπει στις χειρότερες μέρες του «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους» και της «ηθικής καθαρότητας» των νέων. Αυτά που θεωρούσαμε αυτονόητα κεκτημένα φαίνεται πως δεν είναι ούτε τόσο αυτονόητα ούτε τόσο κεκτημένα. Η πρόσφατη απόφαση ελληνικού δικαστηρίου που διατάσσει την απόσυρση του μυθιστορήματος της συγγραφέως και μέλους της Εταιρείας Συγγραφέων Έρσης Σωτηροπούλου είναι, αυτονοήτως, καταδικαστέα και προκλητική. Αυτό που δεν είναι προφανές είναι η αντίληψη που υποβόσκει σ’ αυτήν την απόφαση, μια αντίληψη ηθικοπλαστικής υφής, που παραπέμπει στις χειρότερες μέρες του «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους» και της «ηθικής καθαρότητας» των νέων. Αυτά που θεωρούσαμε αυτονόητα κεκτημένα φαίνεται πως δεν είναι ούτε τόσο αυτονόητα ούτε τόσο κεκτημένα.